Za zaprojektowanie sylwetki Warszawy 203 odpowiedzialny był inż Cezary Nawrot, natomiast zespołem konstruktorów kierował inż Roman Skwarek. Dokumentacja techniczna opracował zespół inż. Stanisława Łukasiewicza. Do produkcji nowy model wprowadzono w sierpniu 1964 roku. Zastosowana górnozaworowy silnik S-21. Został on wyposażony w atrapę chłodnicy, zderzaki, klosze lamp kierunkowskazów oraz panoramiczną giętą szybę przednią. We wnętrzu wykonano jedynie z plastiku pokrycie górnej części deski rozdzielczej oraz nową obudowę kolumny kierowniczej.
Z przodu zastosowano niezależne zawieszenie oparte na wahaczach poprzecznych o różnej długości, sprężynach śrubowych, amortyzatorach teleskopowych i drążku stabilizatora poprzecznego. Z tyłu został sztywny most na podłużnych resorach eliptycznych i amortyzatorach ramieniowych. Układ kierowniczy to ślimakowa przekładnie z podwójną rolką. Układ hamulcowy sterowany był hydraulicznie. Na obu osiach zastosowano hamulce bębnowe.
Pod koniec produkcji zaczęto montować części pochodzące z Fiata 125p (między innymi układ chłodzenia i hamulcowy).
W latach 1966, 1968 oraz 1969 samochód, jak i proces produkcji poddawano modernizacjom. Zwiększyło to wydajność produkcji i pozwoliło na roczną produkcję 15 000 do 18 000 sztuk rocznie. Nakład pracy potrzebny na produkcję jednego samochodu spadł z 240 na 219 godzin.
W 1970 zaczęto montować zsynchronizowaną czterobiegową skrzynię biegów z drążkiem w podłodze. Warszawy z tym wyposażeniem trafiały na eksport.
Leave a reply